το λιβάδι με τις λεβάντες
acrylics on canvas 40X50cm
Στην άκρη τ’ ουρανού ένας μικρός σταχτοτσικνιάς συνάντησε το ουράνιο τόξο. Μαγεμένος από τα χρώματά του, αναρωτήθηκε: «Από πού να πήρε άραγε τα εφτά του χρώματα;»
Σαν να διάβασε τη σκέψη του το κίτρινο χρώμα, είπε με γλυκιά φωνή:
- Εμένα με άγγιξε ο ήλιος με τις ακτίνες του, γι’ αυτό είμαι κίτρινο και λαμπερό!
- Εγώ έχω το χρώμα του πορτοκαλιού, είπε το πορτοκαλί, όχι όμως και τη γεύση του.
- Εμένα, πετάχτηκε το κόκκινο, με φίλησε ένα κορίτσι και κοκκίνισα απ’ την ντροπή μου!
- Κι εγώ ζήλεψα το χρώμα του λιβαδιού την άνοιξη, φώναξε το πράσινο!
- Εγώ έχω το χρώμα του καθαρού ουρανού… κι εγώ της θάλασσας, είπαν το γαλάζιο και το μπλε με μια φωνή.
- Το χρώμα της λεβάντας αλλά δυστυχώς όχι το άρωμά της, πήρα εγώ, είπε το μοβ.
- Λες κι εγώ να έπεσα στις στάχτες και γι’ αυτό με φωνάζουν σταχτοτσικνιά; είπε ο σταχτοτσικνιάς κι έφυγε τιτιβίζοντας…
Ραφαήλ Κοντολάζος